Europejska pamięć
o Gułagu

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch

© Henry Welch
Welch w sierocińcu w Leninabadzie
Kiedy w sierpniu 1941 roku zostaje ogłoszona amnestia obejmująca « obywateli polskich przebywających na terytorium Związku Radzieckiego », Welchowie opuszczają region Archangielska. Najpierw udają się do Kirgistanu, następnie do Kazachstanu i w końcu docierają do stolicy Tadżykistanu – Leninabadu. Tam zamieszkują w bardzo ładnym domu i po raz pierwszy, w wieku 9 lat, Henryk idzie do szkoły. Matka, która nie jest w stanie zajać się nim, umieszcza go w polskim sierocińcu, mimo to Henryk dobrze ten dom wspomina. « Bardzo mi się podobało życie w sierocińcu, bo dzięki temu byłem z innymi dziećmi, a nie jak do tej pory, kiedy tylko przebywałem z dorosłymi ».
Po dzień dzisiejszy zdjęcia kolegów i koleżanek z sierocińca zdobią ściany jego gabinetu.