BioGrafie

Imrich Gallik urodził się 16 sierpnia 1926 r. w Spišská Belá Strážky w niemieckiej rodzinie pochodzącej ze Spisza. Jego ojciec, były żołnierz armii austro-węgierskiej w Rosji, zajmował się rolnictwem. Jego matka urodziła się w 1902 r. w Stanach Zjednoczonych w rodzinie niemieckich imigrantów, którzy w 1904 r. powrócili na Słowację. Językiem ojczystym Imricha był niemiecki i uczył się w niemieckiej szkole. Wyuczył się zawodu stolarza i od 1944 r. pracował w warsztacie stolarskim. W dniu 10 marca 1945 r. został siłą zabrany przez dwóch agentów NKWD i funkcjonariusza Milicji Ludowej, którzy oznajmili mu, że będzie pracował przez trzy miesiące w ZSRR. Miał wtedy 18 lat. Przewieziono go do Lewoczy na Słowacji, a następnie do Sanoka w Polsce do obozu przejściowego. Trzy miesiące później przybył do łagru w Nużel w Osetii Północnej, gdzie w obozowym warsztacie pracował jako stolarz. Znajomość fachu pozwoliła mu uniknąć pracy w kopalni. Imrich Gallik z rozrzewnieniem wspomina ludzi, z którymi pracował. W obozie przebywał przez trzy i pół roku, po czym został zwolniony. Następnie został przewieziony do Frankfurtu nad Odrą w Niemczech, bez możliwości powrotu do Czechosłowacji. Następnie nielegalnie przekroczył granicę czechosłowacką i wrócił do miejsca, z którego został deportowany, do Spišská Belá Strážky. Po powrocie 20 grudnia 1948 r. Gallik powrocił do swojej pracy zawodowej. Ożenił się 26 maja 1951 roku. Po powrocie nie miał specjalnych problemów i stwierdza, że „czasy socjalistyczne nie wyrządziły mi żadnej krzywdy". Obecnie mieszka z rodziną w domu rodzinnym w Spišská Belá Strážky na Słowacji.