BioGrafie

Domas Laurinskas urodził się w 1935 r. we wsi Mankiškė na Litwie w ubogiej rodzinie chłopskiej. Właściciele ziemscy, którzy zatrudnili ojca Laurinskasa, opuścili Litwę po wycofaniu się wojsk niemieckich, obawiając się deportacji. Natomiast rodzice Domasa zostali całkowicie zaskoczeni, albowiem uważali, że represje nie mogą dotyczyć osób o skromnym pochodzeniu takich jak oni. Zostali jednak deportowani, ponieważ 22 maja 1948 roku odmówili wstąpienia do kołchozu. Zostali oni deportowani do wsi, którą zamieszkiwali japońscy jeńcy wojenni. zatrzymali się tam W 1948 roku byli tam jeszcze zesłańcy ukraińscy deportowani w 1941 roku. Inni Ukraińcy, tym razem baptyści, zostali tam wysiedleni w 1951 roku. Wolni pracownicy byli bardzo nieliczni.

Domas rozpoczął pracę przy wyrębie lasów, a następnie zostały zatrudniony do prac budowlanych. Duża społeczność deportowanych Litwinów spotykała się na modlitwach, które były organizowane potajemnie z Litwy. Silna wiara religijna była połączona u niego z brakiem zaufania do zaangażowania obywatelskiego i politycznego. Do 1951 r. pracował jako robotnik niewykwalifikowany, a następnie uczył się zawodu operatora dźwigu. Ten awans od dołu pozwolił mu na ucieczkę z tej specjalnej wioski, ale postawił go w podwójnej zależności. Pracodawca uzgodnił się z władzami, że to one będzie odpowiadał za rekrutację deportowanych, ale za przenoszenie do różnych miejsc decyduje pracodawca.

Domas Laurinskas został na Syberii, choć kilka razy wyjeżdżał na Litwę. Po śmierci ojca, matka Domasa Laurinskasa wróciła na Litwę, aby dołączyć do jego starszego brata, który został zwolniony z obozu. Firmy Domasa znalazła się w sytuacji niepewności co do dalszej przyszłości. Ożenił się, podobnie jak inni Litwini i Ukraińcy deportowani do Hazanu, jego wioski na zesłaniu. W 2014 roku, mimo że ma obywatelstwo litewskie i mieszkanie na Litwie, Domas Laurinskas nie planuje opuścić swojej licznej rodziny i mieszka niedaleko Hazanu, w Zimie.

Alain Blum et Irina Tcherneva