BioGrafie

Janina Borysewicz urodziła się w 1927 r. w powiecie grodzieńskim na ówczesnej polskiej Zachodniej Białorusi, gdzie jej ojciec, były legionistą marszałka Piłsudskiego, osiedlił się tam jako osadnik wojskowy. Z tego właśnie powodu rodzina została deportowana 10 lutego 1940 roku. Po wcześniejszym aresztowaniu ojca, Janina wraz z ciężarną matką i czwórką rodzeństwa została zesłana do tajgi w obwodzie archangielskim. W 1941 r. dziewczynka została odłączona od rodziny. Chodziła do miejscowej szkoły rosyjskiej i któregoś razu postawiła się nauczycielce, i za karę umieszczono ją w zakładzie poprawczym. Jej mama i młodsza siostra, która przyszła na świat na zesłaniu w tajdze, zmarły, a rodzeństwo trafiło do polskiego sierocińca, gdzie młodsza siostra została przygarnięta przez deportowaną polską rodzinę.
W 1943 roku Janinie udało się dostać do polskiego domu dziecka, który jednak wkrótce został zlikwidowany, a ona sama, odmawiając przyjęcia obywatelstwa radzieckiego, została skazana na ciężkie roboty w obozie w Kotłasie. Zwolniona w 1944 r., trafiła do Charkowa na Ukrainie, gdzie po wojnie podjęła starania o powrót do Polski.
Nikt nie czekał na jej powrót. Wyszła za mąż, aby uniknąć wrogiego nastawienia rodziny ze strony ciotki, która ją wcześniej przygarnęła. Udało jej się znaleźć pracę jako ekspedientka w sklepie dzięki przyjacielowi ojca, którego poznała w Anglii i który pomógł jej w odnalezieniu braci i sióstr. Dopiero pięćdziesiąt lat po rozstaniu spotkali się ponownie z młodszą siostrą.
Janina mieszka z jedną z trzech córek i nadal jest zbuntowana przeciwko władzy. Niesprawiedliwość jest dla niej zbyt wielka.