BioGrafie

Stella Jankowska, jedynaczka, córka polskiego małżeństwa pochodzenia żydowskiego, urodziła się w 1929 r. we Lwowie (obecnie Lwów na Ukrainie). Dzieciństwo spędziła w zamożnym domu, gdzie jej ojciec aptekarz wraz ze swoją żoną prowadzili własną aptekę.

Latem 1939 roku, w obliczu rosnących napięć międzynarodowych, Stella opuszcza Lwów i zostaje wysłana do pensjonatu do pewnej rodziny w Karpatach. Po wkroczeniu Niemców i wprowadzeniu granicy niemiecko-sowieckiej dziecko znalazło się po drugiej stronie granicy i zostało oddzielone od rodziców. Niemniej jednak jej mamie udało się jednak sprowadzić ją z powrotem do Lwowa, gdzie dotarła na początku 1940 r., podczas gdy jej ojciec, oficer wojska polskiego, dostał się do niewoli. Powrót do Lwowa był krótkotrwały. Pewnego ranka w kwietniu 1940 r. do domu wtargnęło NKWD i kazali im szybko spakować rzeczy, a następnie zawieźli matkę i dziecko na stację kolejową, gdzie inni ludzie, podobnie jak i one, wsiadali do bydlęcych wagonów pociągu jadącego do nieznanej im stacji docelowej w Kazachstanie.

Stella spędziła tam całą wojnę. Jej matka najpierw pracowała w kołchozie. Następnie, w sierpniu 1941 r. po ogłoszeniu amnestii dla deportowanych Polaków, obie kobiety przeniosły się do miasta, gdzie Stella zajęła się handlem ubraniami i innymi rzeczami, a jej matka znalazła posadę nauczycielki.

Na początku 1946 r. otrzymują zgodę na powrót do Polski i po kilku tygodniach podróży docierają na Ziemie Odzyskane. Stella odnalazła swojego ojca, który został zwolniony z zesłania, ale nie otrzymała informacji o losie pozostałych członków rodziny, którzy pozostali we Lwowie i stali się ofiarami Holokaustu. Studiowała medycynę we Wrocławiu, tam też została lekarzem, założyła dom i urodziła córkę. Obecnie jest na emeryturze, nadal mieszka we Wrocławiu.