BioGrafie
Peep VARJU
Peep Varju miał cztery i pół roku, kiedy po raz ostatni widział swojego ojca, który został skazany na przymusowe roboty. Chłopczyk wraz z matką, która była w ciąży, bratem i siostrą został wywieziony z Estonii do obwodu Tomskiego. Nikt z członków rodziny nie przeżył ani łagru ani zesłania. Został więc umieszczony w syberyjskim sierocińcu, gdzie dzieci były zdane same na siebie w warunkach codziennej nieopisanej przemocy. Peep zachorował na tyfus, ale cudem wyzdrowiał.
W 1946 r. na mocy nadzwyczajnej ustawy władz zezwalającej na powrót sierot łotewskich i estońskich (niemniej po dzień dzisiejszy zesłańcy nie mogą uwierzyć w tak niespodziewany łagodny odwrót władz radzieckich), Peep wraca do Estonii i zostaje zaadoptowany i wychowany przez ciotkę, siostrę matki.
Wykształcił się na inżyniera i pracował tradycyjnie w państwowej firmie. W 1989 r. wraz z innymi osobami, które wróciły z zesłania założył stowarzyszenie Memento, którego celem jest zgrupowanie wszystkich żyjących osób deportowanych z Estonii i przekazywanie pamięci o wydarzeniach z czasów sowieckich. Aktualnie jest prezesem stowarzyszenia z siedzibą w Tallinie i aktywnie zajmuje się gromadzeniem dokumentów i archiwów oraz relacji świadków tamtej epoki.
© Peep Varju
Rodzina ze strony ojca Varju w 1926 roku.
© Peep Varju
Ojciec Peepa (z lewej) i jego kolega po ukończeniu szkoły wojskowej w 1928 r.
© Peep Varju
Rodzina Peepa tuż przed jego narodzinami, 1935 r.
© Peep Varju
Peep Varju (2. od prawej) z braćmi i siostrą, Estonia 1940.
© Peep Varju
Syberyjski sierociniec, 1942.
© Peep Varju
Dzieci z sierocińca w lipcu 1946 r.
© Peep Varju
Peep Varju w 1947 roku, tuż po powrocie do Estonii.
Zdjęcia rodzinne
1. Rodzina ze strony ojca Varju w 1926 roku. Od góry od lewej: wujek (który walczył po stronie Niemców i zmarł z powodu ran odniesionych podczas działań wojennych), ojciec Peepa, (który zginął w łagrze w Wiatce), jakaś kobieta, wujek (rozstrzelany przez Sowietów w 1941 r.), wujek (który po wojnie przez 5 lat ukrywał się w lesie i został amnestionowany w 1950 r.); poniżej babcia Peepa z ciocią, dziadek i inna ciocia.
2. Ojciec Peepa (z lewej) i jego kolega po ukończeniu szkoły wojskowej w 1928 r.
3. Rodzina Peepa tuż przed jego narodzinami, 1935 r. Od góry od lewej: ciotka, która przygarnęła go po powrocie z Syberii, siostra, robotnik rolny, matka z bratem na kolanach, babcia i ojciec.
4. Peep Varju (2. od prawej) z braćmi i siostrą, Estonia 1940.
5. Syberyjski sierociniec, 1942.
6. Dzieci z sierocińca w lipcu 1946 r., Peep stojący pierwszy z lewej w pierwszym rzędzie.
7. Peep Varju w 1947 roku, tuż po powrocie do Estonii.
Peep Varju wspomina śmierć całej swojej rodziny (w wersji oryginalnej - RU)
Peep Varju opowiada o śmierci całej swojej rodziny i o tym, jak zostaje umieszczony w sierocińcu.
Głód
Peep Varju pamięta głód, z powodu którego cierpieli na Syberii i jak matka oddawała wszystkie ubrania na jedzenie.
Jak pobyt w sierocińcu odcisnął piętno na jego psychice i osobowości (w wersji oryginalnej - RU)
Powstanie "Memento" (w wersji oryginalnej - RU)
W tym fragmencie Peep Varju opowiada, jak w 1989 roku wraz z innymi ocalałymi z zesłania założył stowarzyszenie „Memento”, którego celem jest zgrupowanie osób deportowanych z Estonii oraz zbieranie dokumentacji oraz upamiętnianie ofiar czasów sowieckich.