Europejska pamięć
o Gułagu
BioGrafie
Juliana ZARCHI
Juliana Zarchi urodziła się w 1938 roku w Kaunas z matki Niemki i ojca Litwina żydowskiego pochodzenia. W momencie najazdu hitlerowców na Litwę, ojciec ucieka na wschód, gdzie zostaje zamordowany przez oddziały Einsatzgruppen. Jako malutkie dziecko zostaje wyciągnięta z getta w Kaunas i udaje jej się przeżyć okupację. W 1945 r. na skutek represji w stosunku do obywateli pochodzenia niemieckiego, przesiedlona jest przymusowo wraz z matką przez Sowietów do Tadżykistanu w Azji Środkowej, skąd wraca w 1962 r. Najbardziej ucierpiała wcale nie z powodu upałów, głodu czy epidemii tyfusu, ale z powodu dzieci ze wsi, w której mieszkała, które wyśmiewały się z niej mówiąc, że jest „faszystką”, a przecież to właśnie faszyści zabili jej ojca. Po powrocie wykłada język niemiecki na Uniwersytecie Vytauto w Kaunas.
Jej matka przez całe życie usiłowała wrócić do rodzinnego Düsseldorfu. Napisała setki wniosków w tej sprawie do władz radzieckich, ale nigdy nie otrzymała zezwolenia na wyjazd ze Związku Radzieckiego, gdzie zmarła w 1991 roku w Kaunas.
Odkąd Litwa odzyskała niepodległość, Juliana często odwiedza Niemcy, gdzie jest zapraszana na konferencje i spotkania z licealistami, na których opowiada historię i losy swojej rodziny oraz własne przeżycia z czasów dwóch dyktatur.
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie/public/Zarchi_a2_0.jpg?itok=N6Zr9LSf)
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a1_0.jpg?itok=x0WgYaAg)
Wspomnienia o tym, jak jej matka straciła nadzieję 1/2 (w wersji oryginalnej - RU)
Matka Juliany uciekła przed faszystowskimi Niemcami wraz z mężem w 1937 r. i zamieszkała z nim w Kaunas. Nie mówiła wtedy ani po litewsku, ani po rosyjsku, którego się nauczyła nie najlepiej zresztą w Tadżykistanie. W czasie wywiadu, Juliana wspomina o tym jak jej matka czuła się obco przez całe swoje życie, jak płakała i tęskniła za Düsseldorfem. „Żyłyśmy stale na walizkach”, bo jej mama ciągle czekała na zezwolenie na wyjazd do swojego rodzinnego kraju. Juliana zdecydowała, że nie będzie miała dzieci w obawie, że będzie to stanowiło dodatkowy pretekst dla władz sowieckich, żeby odmówić im opuszczenia Litwy i wyjazdu do Niemiec.
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie/public/Zarchi_a2_0.jpg?itok=N6Zr9LSf)
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a20_0.jpg?h=83afb2d1&itok=ejrON86q)
Wspomnienia o tym, jak jej matka straciła nadzieję 2/2 (w wersji oryginalnej - RU)
Matka Juliany uciekła przed faszystowskimi Niemcami wraz z mężem w 1937 r. i zamieszkała z nim w Kaunas. Nie mówiła wtedy ani po litewsku, ani po rosyjsku, którego się nauczyła nie najlepiej zresztą w Tadżykistanie. W czasie wywiadu, Juliana wspomina o tym jak jej matka czuła się obco przez całe swoje życie, jak płakała i tęskniła za Düsseldorfem. „Żyłyśmy stale na walizkach”, bo jej mama ciągle czekała na zezwolenie na wyjazd do swojego rodzinnego kraju. Juliana zdecydowała, że nie będzie miała dzieci w obawie, że będzie to stanowiło dodatkowy pretekst dla władz sowieckich, żeby odmówić im opuszczenia Litwy i wyjazdu do Niemiec.
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie/public/27.jpg?itok=mvqV9RjW)
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_1-455.350_0.jpg?itok=kKXarXmv)
Aresztowanie i deportacja (w wersji oryginalnej - RU)
Juliana wspomina, jak sowiecka policja polityczna przyszła po nich do domu w Kaunas i o deportacji do Tadżykistanu.
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie/public/Zarchi_a13_0.jpg?itok=x6Cg7ksK)
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a13_1.jpg?h=0b4bbfe3&itok=7hxKYOmy)
Dzieci tadżyckie (w wersji oryginalnej - RU)
W tych dwóch fragmentach, Juliana wspomina, jak dzieci tadżyckie wyzywały ją od „faszystek” i jak rzucały w nią kamieniami. Mówi o poczuciu niesprawiedliwości oraz o stosunkach między zesłańcami i Tadżykami.
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie/public/Zarchi_a13_0.jpg?itok=x6Cg7ksK)
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a12_2.jpg?h=d60516a5&itok=Zn7tyBJA)
Kontakty z Tadżykami (w wersji oryginalnej - RU)
W tych dwóch fragmentach, Juliana wspomina, jak dzieci tadżyckie wyzywały ją od „faszystek” i jak rzucały w nią kamieniami. Mówi o poczuciu niesprawiedliwości oraz o stosunkach między zesłańcami i Tadżykami.
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie/public/48.jpg?itok=whVsFWij)
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_1-455.350_3.jpg?itok=50yKW-17)
Tożsamość i pozostałości z zesłania (w wersji oryginalnej - RU)
W tym fragmencie, Juliana wyjaśnia dlaczego przez całe życie czuła się inna niż wszyscy i w jaki sposób używa słowa „oni” na określenie Litwinów, Rosjan i Żydów. Natomiast słowa „my” używa tylko wtedy, kiedy mówi o zesłańcach.
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie/public/Zarchi_a14_0.jpg?itok=uMQuop2F)
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a20.jpg?itok=o6faCMX9)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a19.jpg?itok=OASncOBg)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a18.jpg?itok=KkGXuUkA)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a2.jpg?itok=CytGzydd)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a6.jpg?itok=MaucMzKy)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a8.jpg?itok=FMogNkP3)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a9.jpg?itok=Z1Oprr8Y)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a10.jpg?itok=qu78pT4b)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a11.jpg?itok=Uh-jf0Qq)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a8_0.jpg?itok=AoHVw6Fu)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a7.jpg?itok=URjLyUBI)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a14.jpg?itok=nDrGB5HG)
© Juliana Zarchi
Przed zesłaniem
Dziewczynka z rodzicami, lata 1937 - 1941
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie/public/Zarchi_a12_0.jpg?itok=SWjeYMA7)
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a12.jpg?itok=ROM3A1yg)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a13.jpg?itok=jaV63DZ9)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a1.jpg?itok=_Vmy329Z)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a3.jpg?itok=IHBW3acf)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a4.jpg?itok=OEldLu63)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a16.jpg?itok=qJYBvWbR)
© Juliana Zarchi
![](https://www.gulagmemories.eu/sites/default/files/styles/media_lie_open/public/Zarchi_a15.jpg?itok=W4ynGAVN)
© Juliana Zarchi
Na zesłaniu
Juliana obchodzi swoje siódme urodziny w bydlęcym wagonie, w którym jadą razem z matką do Tadżykistanu, gdzie pójdzie do szkoły i gdzie przyjdzie jej dorastać. Ostatecznie wróci do Kaunas dopiero w 1962 r.