BioGrafie

Marytė Kontrimaitė urodziła się w Vilkaičiai w Litewskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w 1947 roku.  W 1948 r. jej rodzice znaleźli się na liście osób skazanych na deportację. Przez rok udawało im się ukrywać, jednak w 1949 r. zostali aresztowani i wraz z Marytė zesłani na Syberię. Dziewczynka miała wówczas dwa latka. Podczas podróży, żołnierz pilnujący konwoju, gdy zobaczył ją leżącą jak martwa, nie dającą znaków życia, uznał, że zmarła i kazał jej ojcu wyrzucić ją z pociągu. Ojciec stanowczo odmówił i zażądał, aby poszukał lekarza. Żołnierz znalazł lekarza, który jechał w innym wagonie i który ją uratował.
Przybywając do obwodu irkuckiego, osiedlają się we wsi Bodajba. Ilekroć jedno z nich jest chore, leczy ich ten sam lekarz, który uratował Marytė podczas transportu i który jako deportowany mieszka w tej samej wsi. Mieszkają w barakach. Ojciec Marytė wykorzystuje swoje umiejętności rzemieślnicze, by przybliżyć się do mieszkańców i pozyskać ich zaufanie. Dzięki temu rodzina ma lepsze warunki życia. Jej matka, która była nauczycielką na Litwie, zorganizowała bezpłatną szkołę dla litewskich dzieci, w której uczyła ich w języku ojczystym.
W 1956 r. rodzice odesłali ją samą na Litwę. Wróciła do Plungė, miejscowości niedaleko rodzinnej wsi, gdzie na peronie kolejowym miała na nią czekać ciocia, do której rodzice wysłali telegram z powiadomieniem o przyjeździe córeczki.  Niestety nikt na nią nie czekał na peronie. Zaczęła więc wołać, krzyczeć, żeby przyjechała policja i powiedziała jej, dokąd ma iść, ale pewien kolejarz powiedział jej, żeby zachowywała się bardziej dyskretnie i zaprowadził ją do swojego domu. Na początku była rozczarowana, bo Litwę znała tylko z książek dla dzieci i wyobrażała sobie kraj, w którym wszędzie rosną kwiaty, nawet na gałęziach jodeł.
Następnie kontynuowała naukę w szkole średniej i wyższej, po czym wyjechała do pracy do Armenii i osiedliła się w Erewaniu. Miała pewne złudzenia co do zmiany reżimu w czasie „odwilży”, ale szybko się rozczarowała, a interwencja wojsk radzieckich w Czechosłowacji stanowiła ostateczny cios dla jej idealizmu politycznego. Następnie wróciła do pracy na Litwie i obecnie mieszka w Wilnie.

Alain Blum et Emilia Koustova