BioGrafie
Antanas PANAVAS
Antanas Panavas urodził się w 1926 r. we wsi Gribėnai we wschodniej Litwie. Jego rodzice byli rolnikami i jego rodzinie „żyło im się lepiej w porównaniu z innymi". Po ukończeniu szkoły średniej w Wilnie w 1945 r. został aresztowany pod zarzutem działalności antyradzieckiej i bez wyroku skazującego został skierowany do pracy w obozie w Workucie w Republice Komi. Po dwóch latach, wobec braku dowodów winy, został zwolniony. Jednak jego wolność nie trwała długo: w 1951 r., wkrótce po przyjeździe do Wilna, aby ukończyć czwarty rok studiów architektonicznych, dowiedział się, że jego rodzina została aresztowana w ramach ostatniej deportacji kułaków. Tego wieczoru dobrowolnie dołączył do nich na dworcu kolejowym, aby razem z nimi zostać deportowanym.
Rodzina została zesłana do Kraju Krasnojarskiego, a młody student architektury został kołchoźnikiem. Po śmierci Stalina w 1953 r., dzięki zrozumieniu komendanta, pozwolono mu wyjechać i pracować w mieście, w Krasnojarsku. To właśnie w biurze rysunków technicznych, gdzie pracował z ludźmi trzynastu różnych narodowości, Antanas szkolił się w dziedzinie projektów budowlanych: „To była szkoła życia”. Po powrocie do Wilna w 1958 r. ukończył studia i pracował jako architekt przy dużych projektach na Litwie.
Doświadczenie zdobyte podczas deportacji miało wpływ na wiele zaprojektowanych przez niego budynków. Na przykład kościół, który Antanas zbudował dla swoich byłych niemieckich towarzyszy deportacji, pozostaje symbolem przyjaźni między różnymi narodowościami w Gułagu.