BioGrafie

Julia Jakubowska urodziła się w 1932 r. w Wilnie w rodzinie robotniczej.  Ojciec jej i nastarszy  brat pracowali w fabryce wagonów. Po najeździe ZSRR na Kresy Wschodnie i włączeniu Wilna do Litewskiej SRR, rodzina Julii znajduje na krótko schronienie na wsi, skąd deportowani są na Ural.

Po ogłoszeniu amnestii latem 1941 r. przenoszą się do Uzbekistanu. Trafiają do kołchozu, a następnie do sowchozu, który zajmuje się uprawą tytoniu. Ojciec z bratem wyjedżają do Samarkandy z nadzieją znalezienia lepszych warunków życia. Julia już nigdy ich nie zobaczy. W tym samym czasie umiera jej mała siostrzyczka, a ona sama chora jest na malarię i cierpi z powodu niedożywienia. Kiedy ich matka idzie do szpitala, Julia z trzema pozostałymi siostrami umieszczona jest w polskim domu dziecka. W sierocińcu uczy się języka polskiego, albowiem jej ojczystym językiem jest jidysz.

Po powrocie do Polski w 1946 r. kilkakrotnie przebywa na leczeniu w szpitalu zanim rozpocznie dalszą naukę w Warszawie. Kończy Liceum Pedagogiczne i czynnie angażuje się w inicjatywy mające na celu przywrócenie kultury żydowskiej w Polsce. Otrzymuje stypendium i wyjeżdża na studia na wydziale historii w Moskwie. Po powrocie z ZSRR do Polski, wychodzi za mąż i do 1989 r. jest profesorem historii w jednym z warszawskich liceów.