TemaTyczny

11 Następna biografia→
Powrót do spisu treści

Praca na zesłaniu


 

Praca jest podstwowym elementem życia na zesłaniu. W łagrach życie polega wyłącznie na katorżniczej pracy. Praca warunkuje przetrwanie jak i włączenie się zesłańców do otaczającego ich świata.

 Praca w tzw. spiecposiołkach różni się od pracy w przymusowych obozach pracy. W pierwszym przypadku chodzi głównie o pracę w rolnictwie, natomiast w obozach pracy przymusowej więźniowie zatrudniani są przy budowie miast, linii kolejowych, fabryk i w kopalniach, na powierzchni ziemi jak i pod ziemią. Niemniej nie istnieje ścisłe rozróżnienie tych dwóch kategorii : zesłańców i więźniów. Istnieją obozy pracy przymusowej w rolnictwie.

Zesłańcy mogą przeżyć dzięki dodatkowej pracy, natomiast w łagrach obowiązuje w stu procentach praca przymusowa. Zarówno jedni i drudzy  wykonują najcięższe prace, ale w obozach często panuje skrajna przemoc. Zesłańcy pod przymusem uczą się wykonywać pracę, która jest dla nich nowością. Kierownicy kołchozów rekrutują ludzi jak na targu niewolników. Podział na zesłańców, którzy są zatrudnieni jako ludzie wolni i więźniów nie jest ściśle określony, ponieważ niezależnie od miejsca, praca ma charakter przymusowy. Często po odbyciu wyznaczonej kary, więźniowie pozostają na miejscu. Specjalni przesiedleńcy często mieszają się z miejscową ludnością, pracują w tych samych brygadach i na tych samych warunkach.

Rozwój przemysłu ZSRR w głównej mierze odbywa się poprzez wykorzystanie pracy przymusowej. Mimo jej bardzo niskiej rentowności i ogromnym ofiarom ludzkim, ma ona masowy charakter w licznych regionach ZSRR.

 

PDF (94.13 KB) See MEDIA