BioGrafie
Naum KLEIMAN
Naum Kleiman urodził się w grudniu 1937 r. w Kiszyniowie, jego dziadkowie mieszkali w Besarabii, należącej wówczas do Rumunii. Zostali oni aresztowani w 1941 r., po aneksji regionu przez ZSRR. Jego dziadek został wysłany do obozu w Ivdel'lag na Uralu, a jego babcia została deportowana do Azji Środkowej. Dziadek zmarł wkrótce potem w wyniku strajku głodowego, a jego babcia uratował jej wlasny syn, który przekupując miejscowych urzędników, załatwił jej fikcyjny akt zgonu. W czasie II wojny światowej Naum Kleiman został ewakuowana z matką na Ural, a jej ojciec dołączył do nich jako zmobilizowany żołnierz przydzielony do batalionów pracy. Wrócili do Kiszyniowa w 1946 roku, ale 6 lipca 1949 roku wszyscy zostali deportowani w okolice miasta Guriewsk, do opuszczonej wsi Junka, do pracy w dawnych kopalniach złota, z których nie wydobyto już więcej złota.
Jednak Naumowi pozwolono chodzić do szkoły w pobliskiej wsi Baryt, zanim wiosną 1950 roku mógł wrócić do Guriewska. Każda przepustka jest dla niego nowym krokiem w kierunku wolności. Docenia postawę miejscowych mieszkańców i ceni sobie nauczycieli lub dyrektorów szkół, którzy go uczą. W 1955 roku został zwolniony i miał zamiar rozpocząć studia w Frunze (Biszkeku) w Kirgistanie, kiedy zobaczył reklamę studiów w Moskiewskim Instytucie Filmowym (VGIK). Zgłosił się i do dzisiaj nie potrafi powiedzieć co go do tego skłoniło i że został przyjęty. Wyjeżdża więc do Moskwy, a to kolejny krok w poszukiwaniu wolności.
Ukończył studia w Instytucie Filmowym, którego profesorowie i studenci zaczęli na nowo odkrywać na nowo zakopaną historię kina radzieckiego i zagranicznego podczas odwilży za rządów Chruszczowa. Stał się specjalistą w dziedzinie kina, zwłaszcza Eisensteina, co pozwoliło mu na podróżowanie pomimo statusu byłego specjalnego wysiedleńca. W latach 1992-2014 był dyrektorem Centralnego Narodowego Muzeum Filmowego i Centrum Eisensteina w Moskwie.
Alain Blum et Irina Tcherneva