BioGrafie

08 Następna biografia→
Powrót do spisu treści

Michalina  HERC


Michalina Herc urodziła się w 1937 r. w Warszawie i tam mieszkała wraz ze swoimi rodzicami do wybuchu wojny. Ma zaledwie 2 lata, kiedy Niemcy i Sowieci wkraczają do Polski. Rodzice Michaliny uciekają przed Niemcami, najpierw do Białegostoku a następnie do Wilna. Ponieważ nie zgodzili się na przyjęcie obywatelstwa radzieckiego (ojciec skłonny był przyjąć obywatelstwo, ale matka kategorycznie odmówiła), w czerwcu 1940 r. zostali deportowani w rejon Archangielska, w którym pozostali do momentu ogłoszenia amnestii dla Polaków, to znaczy do sierpnia 1941 r. Stamtąd pojechali do Azji Centralnej najpierw pociągiem a następnie popłynęli statkiem w okolice Taszkientu i dalej do Kazachstanu. Michalina wychowywała się wśród Kazachów ; nauczyła się ich języka, uczestniczyła w ich obrzędach religijnych i związanych z ich tradycjami i kulturą.

W maju 1946 r. Hercowie mogą nareszcie opuścić terytorium ZSRR. Jadą przez zdewastowaną działaniami wojennymi Ukrainę i docierają do Polski. Po przyjeździe dowiadują się, że cała rodzina, która nie wyjechała z Polski padła ofiarą eksterminacji. Udają się do Warszawy i do Łodzi. W Łodzi decydują się na wyjazd do Francji, gdzie czeka już na nich wuj. Przyjeżdżają do Paryża we wrześniu 1946 r. Michalina zrobiła we Francji karierę zawodową jako lekarz psychiatra. Obecnie jest na emeryturze i powróciła do swojej pasji jakim jest malarstwo. Przedstawia w nim spustoszenia I zniszczenia wojenne widziane przez okno pociągu, którym wracała do Polski, krajobrazy Dalekiej Północy, barwy stepów Kazachstanu stanowiące główny motyw jej obrazów.

PDF (104.02 KB) See MEDIA