TemaTyczny

Liste des biographies

Specjalne  WYSIEDLENIA


Pod rządami Stalina miało miejsce w sumie ponad sto akcji deportacji, ale pierwszą i największą masową deportacją była niewątpliwie wewnętrzna deportacja chłopstwa radzieckiego. W latach 1930-31 ponad million osiemset tysięcy kułaków potraktowanych jako niepożądane elementy i których podejrzewano o wrogie nastawienie do kolektywizacji, zostało przymusowo „przesiedlonych ” na Daleką Północ z regionów o bardzo urodzajnej ziemi, słynnej z uprawy pszenicy. Zostali oni zesłani do regionów, gdzie panowały wrogie człowiekowi warunki naturalne: na Ural, na Syberię i do Kazachstanu.  Tak zwane specjalne osiedlenie, według określenia aparatu represji, miało na celu ujarzmienie wroga, jak i podporządkowanie sobie terytoriów. Celem była reedukacja tzw. wrogów reżimu i rozwój nowo podbitych terytoriów.

Tzw. „ rozkułaczanie ” w latach trzydziestych aż do końca lat pięćdziesiątych wprowadziło system specjalnego osiedlania opartego o potężny aparat biurokratyczny, któremu podporządkowani byli tzw. specjalni przesiedleńcy. Miało to oznaczać zwrot w polityce Stalina.

Wywłaszczeni chłopi, oderwani od rodzimych korzeni wraz z rodzinami, byli skazani bezterminowo na przymusowe osiedlenie i pracę w osiedlach nadzorowanych przez komendanturę NKWD. W historii represji sowieckich ta pierwsza fala masowych wewnętrzych deportacji nie tylko stworzyła ramy i zasady, jak i rozpowszechniła system kolejnych przymusowych zesłań ludności w głąb ZSRR w okresie sprawowania władzy przez Stalina.

Według obliczeń,  w dniu śmierci Stalina, na terytorium Związku Radzieckego znajdowało się ponad dwa miliony osiemset tysięcy specjalnych osiedleńców. Wchodzili oni w skład ustalonej przez aparat represyjny trzydziestu kategorii ludności według kryteriów społecznych, etnicznych, wyznaniowych, politycznych lub czysto geograficznych.

PDF (71.41 KB) See MEDIA